Strona stworzona przez Kapary.com

Jan Powidzki urodził się 15 czerwca 1905 roku w Poznaniu. Jego rodzicami byli Mieczysław Roman Powidzki, z zawodu architekt oraz Stanisława z domu Mielęcka.

Swoją działalność społeczno – polityczną rozpoczął dość wcześnie. Już w latach 1919 – 1920, podczas powstań śląskich, jako harcerz rozwoził polskie ulotki na Śląsk. W 1923 roku ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu i zdał maturę. W latach 1923 – 1927 studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim uzyskując tytuł magistra praw. W czasie studiów pracował jako urzędnik w Komisariacie Głównego Urzędu Likwidacyjnego w Poznaniu. Następnie odbył aplikację sądową w Poznaniu i w lutym 1930 roku zdał egzamin sądowy przed Sądu Apelacyjnego. Po otrzymaniu nominacji asesorskiej pełnił funkcje sędziowskie przy Sądzie Grodzkim w Poznaniu, a następnie po otrzymaniu nominacji na sędziego grodzkiego został delegowany do Dądu Okręgowego w Poznaniu, w którym pracował do 1933 roku. W październiku tegoż roku został wpisany na listę adwokatów w Poznaniu i otworzył własną kancelarię adwokacką, którą prowadził do wybuchu wojny.

Po wysiedleniu z Poznaniu w styczniu 1940 roku został wpisany na liste adwokatów w Warszawie. Juz w lipcu tegoż roku znalazł się w grupie 80 adwokatów aresztowanych przez władze niemieckie i następnie osadzonych w więzieniu na Pawiaku. W sierpniu 1840 roku został przewieziony do Auschwitz, gdzie przebywał do kwietnia 1941 roku. Dzięki staraniom rodziny został zwolniony, dzieki czemu opuścił obóz w stanie skrajnego wyczerpania, niesiony na noszach. Po przebyciu długiej choroby został zmuszony, w wyniku inwigilacji gestapo, do opuszczenia Warszawy. Przeniósł się na Lubelszczyznę, gdzie przebywał do 1944 roku. Pracował jako kasjer, a później kierownik cegielni w Dzierdziówce pod Rozwadowem.

Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Poznania, gdzie zgłosił się do dyspozycji Pełnomocnika Rządu RP. Zajmował się organizacją sądownictwa w Koszalinie. Natomiast w 1946 roku przeniósł się do Szczecina, gdzie otworzył kancelarię adwokacką.

Zmarł nagle, w drodze do pracy, 14 stycznia 1950 roku w drodze do pracy, na skutek choroby nabytej w obozie. Został pochowany na cmentarzu golęcińskim w Poznaniu.

Był żonaty z Krystyną z domu Pajzderska. Miał dwoje dzieci, córkę Teresę, z zawodu adwokat, i syna Krzysztofa, konserwatora zabytków.

BIBLIOGRAFIA:

Akta wojskowe Jana Powidzkiego, Centralne Archiwum Wojskowe.

Jan Powidzki, Słownik biograficzny adwokatów polskich. Tom III, Warszawa 2018.

Karta meldunkowa Mieczysława Powidzkiego, Kartoteka mieszkańców Poznania z lat 1870 - 1932.